AS EQUIPAS DE NORMALIZACIÓN LINGÜÍSTICA: 20 ANOS TRABALLANDO POLO GALEGO

As EQUIPAS DE NORMALIZACIÓN LINGÜÍSTICA DOS CENTROS DE ENSINO levan 20 anos traballando polo desenvolvemento do galego, por convertilo nunha lingua NORMAL, aquí tedes o testemuño:

TRABALLOS DE TECNOLOXÍA, 3º e 4º de ESO - DIVERSIFICACIÓN

Traballos realizados na aula de Tecnoloxía polos alumnos de 3º e 4º de ESO - DIVERSIFICACIÓN baixo a coordinación do profesor José Manuel Moya. Estiveron traballando sobre material reciclable (cartón), realizáronse traballos individuais e traballos en grupo. No seguinte vídeo podedes apreciar o proceso de elaboración dos proxectos e os resultados. As nosas felicitacións polas tarefas ben feitas.

CENTENARIO DO NACEMENTO DE ÁLVARO CUNQUEIRO

No centenario do nacemento do noso querido escritor Álvaro Cunqueiro (1911-2011), os alumnos de 4º de ESO realizaron este Power-point para difundir a súa figura e a súa obra entre os seus compañeiros.


Presentan o seu labor como poeta, como narrador e o seu importante papel no eido das Letras Galegas (independentemente do seu labor en lingua castelá).

Cunqueiro

View more presentations from biblioteca_ies_poio.

Excursión o Castrove

Exc_Barcelona_2011

“JEUNESSE EN MOUVEMENT"

O alumnado da Sección Bilingüe de 3º ESO acadou dous premios  no CONCURSO NACIONAL DE BLOGS, convocado pola Alianza Francesa e o Servizo de Cooperación Educativa da Embaixada de Francia en España.

1º Premio: “GALICE, VERT OCÉAN” (http://galiceverteocean.blogspot.com/)

2º Premio: “LA BOULE VERTE”( http://labouleverte.blogspot.com/)

Parabéns o alumnado e profesoras, Consuelo Vercher, Julia Torregrosa e Paloma Orcajo

50 anos con BALBINO: Grazas a XOSÉ NEIRA VILAS

50 anos con BALBINO: Grazas a XOSÉ NEIRA VILAS:

Hai 50 anos na Arxentina saía á luz a historia de "Balbino. Un rapaz da aldea. Coma quen dis un ninguén. E ademais, pobre" deste modo, el mesmo se define ao comezo da novela. Desde aquela lévanse vendidos uns 600.000 exemplares: o "best-seller" da literatura galega.

Mais deixando de lado os supervendas, daquela os nenos e nenas galegos, e os que o fomos, recibimos un fermoso presente: a historia de Balbino é a historia de moitos nenos galegos que coma el soñaban cun futuro máis doce para todos os rapaces da aldea; da súa man chéganos hoxe en día o seu legado que non debemos esquecer.

As valoracións de Marta, Raquel, Patricia e Carla (4º ESO A,  Decembro 2010), rapazas do século XXI:

Marta: O argumento do libro pareceume moi interesante, só que o pobre Balbino tiña unha vida moi frustrante e ten que vivir sen facer o que el quixera por culpa da sociedade da época.

Raquel: Gustoume a ilusión de Balbino ao atopar a caixiña, ao ir a escola, ao ser monaguillo, ao ir despois das festas á aldea... Non me gustou que tivera que marchar da súa casa.

Patricia: Gustoume moito o libro aínda que me pareceu un pouco triste pola vida que levaba Balbino xa que non era feliz, tiña que facer o que querían os demais e non o que a el lle gustaba.

Carla: Gustoume o libro porque é moi entretido e un pouco gracioso, aínda que non me gustou que algunhas persoas se portaran tan mal con Balbino.

Valoración conxunta: Gustáronnos as aventuras que viviu Balbino a pesar de que pasaran cousas que nos deron pena, xa que levaba unha vida difícil na que tiña que traballar moito sendo un neno e só podía facer o que lle mandaban; desconcertounos que o pai lle pegara por darlle unha pedrada a Manolito sen saber que sucedera.

O máis importante para nós foi o esforzo que facía para poder ir á escola, deixar de ir ás festas polo loito, xa que morrera o seu padriño, aínda que para el non significaba nada especial.

Esperabamos que fora un libro triste por que o título nos dicía que era un neno traballador, pero é moi bonito; recomendámoslles aos nosos compañeiros que o lean xa que reflexa perfectamente a vida de moitos nenos labregos daquela época.

Memorias dun neno labrego

View more presentations from bibliotecaiespoio.

LECTURAS DE VERÁN, A BIBLIOTECA RECOMENDA:

A lenda do bosque Libredón

Concurso: “ Falemos da nosa historia” (CEIP. López Ferreiro- Santiago)

O 3º premio de Galicia foi para o IES de Poio.

Para entender as peregrinacións a Santiago de Compostela debemos partir da tradición que fala do labor evanxelizador de Santiago en terras da Hispania romana, aínda que consultamos dunha obra de L.Duchesne ( “Santiago en Galicia” ) e di que non hai probas suficientes de que o apóstolo estivese nunca en España.
Sábese que despois da morte de Cristo, Santiago o Maior fillo de Zebedeo, continúa inicialmente o seu labor apostólico en Xerusalén. Á súa chegada a Palestina, e tras incumprir a prohibición de predicar o cristianismo, foi decapitado en tempos de Herodes Agripa. Segundo a tradición, o seu cadaleito foi recuperado polos discípulos Atanasio e Teodoro e traído en barco a terras españolas, en concreto a Iria Flavia (preto da actual Padrón). A tradición prosegue coa viaxe do corpo de Santiago, que é transportado en carro ata o bosque Libredón, lugar no que os bois se negaron a entrar. Este feito debeu ser tomado como un sinal divino e foi elixido como lugar de enterramento.
O corpo de Santiago non se soterra na estrema do bosque, senón no interior do predio, unha posesión que, segundo limos, era “ franca e libre”. O especialista Francisco Singul, a quen consultamos, tamén sinala que tendo en conta os costumes e prácticas romanas da época “ a deposición do corpo do apóstolo Santiago no Liberum donum non pode estar máis a ton coa época ”.
Libredón fora un bosque máxico cheo de misterios que alimentaron os temores da xente en tempos remotos e lonxevos. Libredón é para algúns unha palabra latina (“liberum donum”) ou libre concesión dun terreo. Pierre David di que Libredón é un nome de lugar que non fora usado polo pobo. O nome que fica é Compostela, que ten aparencia de ser romano en forma diminutiva de agarimo. Tamén comprobamos que hai varias Compostelas en Galicia: unha en Melide, dúas na provincia de Ourense, na Merca e Lobios, esta á esquerda do río Limia. Libredón era un frondoso bosque de árbores autóctonas, tal vez carballeiras e aciñeiras. Algúns autores sitúan por aquel entón un castro indíxena poboado e romanizado, de ocupación tardía, abandonado bastante antes do descubrimento do sepulcro. Outros apuntan á posibilidade da ubicación dun camposanto ou necrópole usada ata o século VII, con tumbas entre as que puido haber enterramentos cristiáns. A principios do século IX o lugar estaría abandoado e cuberto de maleza, o que explicaría as luces tremelucindo día e noite, que serían confundidas con estrelas.
Tal e como profetizaran os discípulos de Santiago, Atanasio e Teodoro, o bosque Libredón faríase aínda máis frondoso e inaccesible, como buscando ocultar e protexer o segredo da santa sepultura que albergaba. Pero unha cousa é a lenda e outra a historia, é dicir, que está comprobado que onde se encontra o centro histórico de Santiago estivo ocupado por un castro anterior á chegada dos romanos. Estes fixeron da zona unha encrucillada de camiños na que converxían varias sobre o lugar máxico atendendo ás circunstancias: bosque frondoso cheo de maleza, castro abandonado, necrópole igualmente abandonada, encrucillada de camiños... así pois non é de estrañar o temor a circular polo lugar tendo en conta que, entre os habitantes da zona, indíxenas de Galicia falábase das aparicións de anxos e luces estrañas.
Pelaio (Paio ou Pelagio) segundo a tradición popular era o ermitán que no ano 813 vivía nun lugar coñecido  co nome de Solovio, no bosque Libredón, exactamente onde hoxe se atopa a igrexa de San Fiz de Solovio na cidade de Santiago. Este ermitán observou durante varias noites consecutivas uns resplandores misteriosos sobre un montículo do bosque, como se fose unha chuvia de estrelas.
Pelaio, altamente impresionado polas luminarias, decidiu presentarse ante o bispo Teodomiro (por aquel entón bispo de Iria Flavia, coñecida como a actual Padrón) para comunicarlle os feitos. O bispo reuniu un pequeno séquito e dirixiuse ó lugar onde puido contemplar el mesmo o fenómeno. Alí, entre a densa vexetación, foi onde atoparon un sepulcro de pedra no que repousaban tres corpos, que serían identificados como os do apóstolo Santiago e os seus discípulos, Teodoro e Atanasio.
O bispo recoñeceu este feito como un milagre e informou ó rei Alfonso II de Asturias e Galicia. O rei ordenou a construción dunha capela no lugar, que se converteu gradualmente nun importante lugar de peregrinase. Esta capela foi seguida por unha primeira igrexa prerrománica no ano 899, construída pola orde do rei Alfonso III, e finalmente iniciouse no 1075, baio o reinado de Alfonso VI, a construción da catedral de Santiago de Compostela.
É estraño que a xente sen saber ler nin escribir recorde a orixe máxica, relixiosa e sagrada dun bosque no que se encontra un cemiterio e un castro que logo daría lugar a unha mansión romana. Polo tanto é crible a lenda do bosque Libradón aínda que non se pode asegurar ata que punto é lenda e cando comeza a historia.

As gañadoras foron: 

Niquea Outeiral Galiano, 

Carmen Castro García,

 Paula Sanmartín Freitas 

 Andrea Magariños Prieto 

Actividade do departamento de Plástica

No IES de Poio os mozos de 3º curso, imos todos os anos a Lanzada a facer figuras coa area. Alí xuntámonos con outros colexios da nosa zona.
Facemos esculturas coa area que antes as practicamos na clase con plastilina
Disfrutamos do día o aire libre ó lado do mar.
Ésta excursión é grazas o departamento de plástica que nos leva a esa preciosa praia.

Jéssica R.

16 DE MAIO: ‘LETRAS GALEGAS’

O 16 de maio celebramos ‘o Día das Letras Galegas’ no I.E.S de Poio, no xardín de atrás do instituto.
Na 1ª hora da tarde participaron os alumnos de 1º e 3º da ESO, e na 2ª hora os alumnos de 2º e 4º ESO.
Léronse uns poemas de Lois Pereiro que era ó autor a o que este ano se adicaban as Letras Galegas 2011.Tamén se leron poemas de outros autores en Inglés, Francés, Latín, Grego e castelán.
O final do acto as alumnas de 4º ESO D cantaron unha canción de Álvaro Cunqueiro.
Foi unha tarde moi entretida e amena para os rapaces de IES de Poio.

Leticia L.-Mª. Pilar M.

10 de Maio: Correlingua

O Dia 10 de Maio celebramos o Correlingua en Pontevedra,compartimos o autobús cos alumnos de 5º e 6º de Espedregada, do I.E.S de Poio fomos 3º e 4º da E.S.O, reunímonos na Praza da Ferrería e logo fixemos un percorrido pola parte vella de Pontevedra, levamos unha pancarta e os pequenos levaban palabras en galego rematamos o percorrido na Ferrería coa actuación de dragóns e música, bailamos, divertímonos, déronnos unha bolsa de libros e o rematar soltamos globos xigantes. Foi unha mañá agradable na que celebramos a nosa LINGUA

Azucena R.

Visitamos a feira do libro de Madrid

Os días 2,3 e 4 de xuño, o grupo dos clubs de lectura de 3º de ESO que participa no programa ARCE reunímonos na Feira do Libro de Madrid cos nosos compañeiros de Gran Canaria e Murcia.
Visitamos a cidade y realizamos múltiples actividades relacionadas coa lectura e co mundo do libro: Visita ao Museo do Libro, participamos noutras organizadas no marco da feira como a mesa redonda sobre o presente e futuro do libro, encontrámonos e fixemos fotografías con Leer.es, paseamos polo recinto, mercamos libros e vimos a algúns dos escritores máis sonados do país como o Nobel Vargas Llosa, María Dueñas, Múñoz Molina...
Mais sen dúbida a actividade máis importante foi a posta en común que arredor das nosas lecturas realizamos coas nosas coordinadoras. Aquí tedes o documento visual: